annemin saçlarını duvarlar örüyordu
sevilmenin çığları gözümde eriyordu
savrulamadım bile çölyağın ortasında
çırpınıyordu midem kanserin oltasında
gözümden akan yaşlar harflerimi çalıyor
kısa kalan bu şiir bak ardımdan ağlıyor
iç taşıma kuş kondu
iyi olun siz, iyi olun
açamadı alagül, soldu
iyi olun siz, iyi olun
göğsünüze ağrıydım
çek ellerini umudun üstünden
artık korkmadan gülsün çocuklar
nerede yanlış varsa küstüm ben
doğru nedir bilsin çocuklar
yıllar geçti iyilikten habersiz
bulut rengi işleme kollarıma takıldı
özlemin ışıkları hep onunla yakıldı
salıyorum selleri deresinden yüzümün
bir çukur beliriyor hevesinde düzümün
göğsümle daraltılar komşuculuk oynuyor
gönlümün pastasını kimsesizlik mumluyor
bir rüzgar esiyor
gömülüyor umutlar
gözlerimde geziyor
bütün kara bulutlar
yağmurları yağdırdı
sağ omuz selamımı müjdeler mezarladı
sevi geçen sözleri annem hep azarladı
yaşlanmış yüzümle gölgesiyim naaşımın
esir düşen askeri, sesiyim savaşımın
alınmayı bekleyen çok yüküm var başımda
namazımı kıldıran imamım bu yaşımda
iniyordum koşarak
çatlayan kafesimin dibine
ağlayan
korkak bir çocuğun evine
mumla dalıverdim
göğsümdeki yangına
kirpiğim kaçtı ormana
gözümü gömdüm pat diye
vedaya saat kurmana
sapladım birkaç raptiye
ak pak kalbim pasaklı
kuşkonmazlara kuşlar konar
aslında hayatın özüdür bu
mescitler hep aynı kokar
secdenin sazıdır, sözüdür bu
başlar eğilir başlar kalkar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!