Erdem Paksoy Şiirleri - Şair Erdem Paksoy

Ben sende nasıl bir sevgi var ettim ? söyle bana
Bana bir çay söyler misin benim olmadığım zaman
İki çayını içeceksin ben yokken sana alacağım.
Basit bir liralık bir kolye ya da bileklik benden sana
Ciddi bir sevgimi hatırlatacak, sana acı vermez mi?

Sesin her yerden duyulması kadar güzel ne olabilir
Bir yerden seslenmek istemiyorum.
Işığın vurarak oluşturduğu resmin ne önemi var.
Hem ben bir çirkin ördek
Büyüdüm hala çirkinim...
Sana sesimi kelimelerin dokunuşuyla taşıyorum..

Söylediğin gibi bende öyle yaptım
Uyudum seni düşündüm
Uyandım seni düşünüyordum.
Araya issiz bir adamın ufak tefek meşgaleleri girdi
Ama sonra yine seni düşündüm.
Oradaydın, bıraktığımız yerde...

şiir ve ben

Sokaktaki adam...
Kendim için sizi perde kılmak istedim.
Yalnızlığımda ki sessizliği bozmak için camınıza taş attım.
Perdenin oynamasını bekliyorum..
Şimdi ben bir perdeyim Ben de sessizce asılı dururum camda.
Neden peki?

Şimdi tam zamanı
Karşılıklı seninle kurulduğumuz koltuklar,
tarçınlı sütlerimiz sıcacık
yağmur ve derinden gelen bir piyano sesi
cam içeriden buğulu, dışarıdan ağlıyor
fincana sarılmış ellerim, seni dinliyorum

Anlam veremedi
Çünkü herkesin düşündüğünü düşündü
Acaba dedi üç nokta

Sıkılgan ve kırılgan beklemekten
Bir şairi düşürdü parmaklarına, nokta

Üçü bir arada....
Az okuyoruz...
Okuduğumuzuda çoğu zaman eksik anlıyoruz.
Az anladım diyor, tam gibi yansıtıyoruz. Oysa az anlamak, doğru anlamak değil.
Ve birleştiremiyoruz tutkuyu, sevgiyi ve şefkati.
Belki insan kendi ile muhabbet edebilmeli önce, sonra yola revan olmalı.

Duyguların beni sessiz tahrik ediyor...
Tatlı dokunuşların, ürkek ceylan yönüme dokunuyor.
Yaklaştıkça ten kokun beni girdap gibi sana çekiyor
Kendimi bırakıp savrulmak istiyorum çekim gücünle

Ya ben!

Elim her mesaj için gittiğinde
mesaj kutucuğu kayboluyor
iletişimim kesiliyor seninle
yazamıyorum sana