Azrailden korkan, riyakar insan
Aslanı, çakala boğdurur yeğen...
Eylülden haberdar, olunca nisan
Gülleri, toluya kırdırır yeğen...
Gözlerin derinden, manalı bakar
Gidişinle söndü güneşim, düştüm karanlığa, göremedim önümü.
Kaçmak istedim kara geceden, olmadı,
Tuttu yakamı bırakmadı,
Sarıp sarmaladı,
Bağladı gözümü.
Yarasa gibi yapıştı canıma, emdi özümü.
Merhaba demek o kadarda zor olmuşki bu devranda.
Korkar olmuşuz hal-hatır sormaya.
Menfaatimize yenilmişiz. Egolarımızdan ödün vermemişiz. Kibir bürümüş duygularımızı, unutmuşuz özümüzü.
Bir selamı, bir merhabayı ve nasılsın demeyi çok görür olmuşuz, tüm sevdiklerimize...
Sevgim yerine servete
Tapmanı anlamıyorum...
Ya onurunu şehvete
Satmanı anlamıyorum...
Benle isterdin ölümü
Sebepsizce gitti, dönerim deyip
Lafına kanışım, ağlattı beni...
Ardından su serptim tez gelir deyip
Yoluna bakışım, ağlattı beni...
Bölündü yüreğim sanki ikiye
Yağmura kar'a aldırmadan,
Şehri ayağa kaldırmadan
Yavrumu da uyandırmadan
Ardıma bakıp, gidiyorum...
Dönülmüyor gidilen yoldan
Sürdü bağrıma, keskin bıçağı,
Söktü kalbimi, eli güldürdü...
Sönsün o'nun da, evi ocağı,
Söktü kalbimi, alıp götürdü...
Atmaca olup, düştü peşime
Zalim yıllar, seni yorunca
Mazide bir nefes ararsın...!
Tuttuğun her dalı kırınca
Köşe, bucak beni sorarsın...!
Reva gördün bana çölleri
ANLARSIN DOSTUM
Dokunma dotum bana, sen de yanarsın
Dertlerim hançer olur, göz, göz kanarsın...
Alkolle yıkar, sigarayla dağlarsın
Ağlarsın dostum, kanlı kanlı ağlarsın...
Böyle derde, devan var mı bilemem
Leyla değilken, mecnun oldum sana...!!!
Söyle, bana sevdan ar mı gülemem
Hiç elin tutamadım, anlasana...!!!
İnan, resmine bakıp her gece
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!