Erdal Alga Şiirleri - Şair Erdal Alga

Bırak ekme yüreğini,
Bütün yürekler kurak ve çorak.
Her gelen ediyor içine,
Bunlarla yüreğim,
Kalemim ucunda verimli toprak.

Kalp grizum patlamasında
Yaralandı birçok sevecen işçi
Aşk yoluna, umut yoluna
Maden çöktü,
Göçük altında kaldı
İçimizdeki cevher.

Bir dersti
Kitapları açtırdı öğretmen
Önce sessiz okuttu
Susmayı öğrendim ben
İşte o gün bugündür
Samut Türk insanı

Delik deşik bir yürek
Kan yok can yok artık ne fayda
Efelerin kot giydiği bir çağ bu
Delikanlılıklar tozlu rafta
Hayta bre efeler hayta.

Sen de bir yalanmışsın be sevgili
Sevgiye boşuna eklemişim –li ekini
Türk’ten kaçmaya ben zaten meyilli
Türkçe’ye de mi küsmeli be sevgili.

He be sevgili

Eğer Tanrı ağlamıyorsa
Ve eğer bulutlarsa yağmuru var eden
Bu gün güneş çıksın istiyorum
Berrak mı berrak
Ressam, sil ne olur bulutları
Semanın tuvalinden.

Aklımı bıraktım sende
Yürek bende yürek bende
Garip garip ötme bülbül
Şiir bende müzik bende.

Galiba sen çok boş isin

Gözleri haki
Sevdası baki
Sevdim seni bir kez
Dönmem artık, asla geri.

Yangınlar hep kızıl-sarıdır

Aşk gülüşlerden ibaret
Gönülden gönüle muhabbet
Allahım bu ne büyük saadet
Dudaktan dudağa lezzet.

Aşk sanırdım ibadet

Gölgeler geçiyor önümden
Gölge insancıklar
Sessiz, soluksuz, silik.

Gölgeler geçiyor önümden
Suya sabuna dokunmayan