Ercan Yavuzer Şiirleri - Şair Ercan Yavuzer

Gava lé tü çuyi yaré Dıl hésir ma lé ber divaré. Lé ber jiyané deviyam Bihar çü ser ziwistané… Were yaré tü qet neçe Xewa sibé heram neke. Ez bi hesret benda te me Wi dil azad girti neke… Aw ne dostén tew fesadén Bı cirma xwe bın erdanın. Emélé van pür ziyane Ya dil ya xweş aw jiyane… Azad be naw van neyaran Guh bide tü wan rastiyan. De tüji desté xwe direj ke Yaré ez ji pür westiyam… Ercan YAVUZER BARGIRİ/WAN 14/04/2012

Kötü günler ve karanlık bir geçmişin sahibiyim.

Yenilince ekmeğini şaraba bandıran bir sefil,

Çobanın, sürüden ayrılan insanı…

11.05.10

YAŞAM VE ÖLÜME DAİR

Çıplak geceyi yırtan bir çığlıktır,

Aklımın düşük yapma ihtimalini Her satırda hesaba katarak, İsmine besmele ile başlıyorum. Her defasında acıklı bir iç kanama geçiriyor, Sana dokunmanın yüksek rakım heyecanında yüreğim. Gözlerinin kıta sahanlığına Paralel sözcükler yağdırıyor aklım Ve aklım; dudaklarının çatlayan bozkırında Cehenneme çeviriyor tüm öpüşmeleri… Yokluğunda, Faşist soğuklar düşüyor varlığının başkentlerine Elitist sancıları azıyor hayatın, Fahişelerin demlenmiş gözlerinde Orgazm krizine tutulurken aristokratik piçler Bir tek adın kalıyor, Kendimin homojen dudaklarında Umuda bağlayan, tüm şiirleri… Ve hasretin; Kalbimin ritmik dalgalı rıhtımına Durmadan seni vuruyor, Durmadan gözlerimin kıyısına… Böyle seni beş vakit namaz gibi farz kıldıktan sonra düşlerime, Aşkı zekat olarak veriyorum tanrılara. Ve aşkın tanrısı aklını kaçırıyor altına Ve bir peygamber, Tüm mucizelerini, nutku tutulmuş bir şekilde Ezbere bildiği bir ayetin vahyi saatinde unutuyor… Nezaket kuralları, göçebe kabilelerden Yerleşik çileleri aleyhime örgütlüyor. Aklım, bir orospu gibi orasını-burasını açıp Doğanın kanayan adetlerine kendini bölüyor… Ve bir tek adın kalıyor, Ve mitos bir bölünmeden, yerleşik umutlar ölüyor… Ve biliyorum aslında, Sonsuz bir göçtür bu bendeki yerleşikliğin Dökülen yüz binlerce sözcüğün tek bir anavatanı vardır; Çadırsız, kavalsız Ve SONSUZ GÖÇ… Ercan YAVUZER DAĞÖREN/MURADİYE 20/02/12

Yollara soyutlanan ruhunun demsiz kaynamalarında,
İçilmeye müsait zamanlar çalıyorduk.
Kaynayan kalbimizin buhar serüvenini,
Aşkın şehirler arası sürgünlüğü zannediyorduk...
Seni seviyorduk fakat şiir yazıyorduk,
Yazdığımız için sana gelemiyorduk...