Entel Abiler Koğuşu-kırmızı Erguvan

1.

ben kırmızı bir erguvan hayal etmiştim
onlar istanbulu koydular önüme
sırtımı bakımsız bir duvara yaslamış
sigara içerken, ebuzeri düşünüyordum
galiba ben biraz kendimden utanıyordum.

tesbih taneleri arasında devrim bekleyen bir ihtiyar olmak
fena halde korkutuyordu beni
çünkü şehirler arası otobüslerde futbool izleyen
sarışın kızları vardı artık bu ülkenin.
ve nedense bilmem muhakkak birde sevgilileri...

incinik ve zarif bazı şeyleri özleyen biri olarak
sessizliğin lanetine uğramak
sonra kaba-saba bir adamdan adres sormak ihtimali
fena halde yoruyordu abi beni

şimdi ben bir karayemiş ağacına sevdalanmışsam
bazı çiçek isimlerini ezberleyip
sadece şiir kitapları okuyorsam
belkide bundan.

- kim neyi niye kabullendi abi? (!)

biz önceden''de'' habure ölen adamlardık
büyüklerimiz bize:

''yenilgi yenilgi büyüyen bir zafer'' den bahsederdi /
inanırdık.

abicim biz şu liberal muhterislere sevdalanmadan
önceydi herşey
biz insandık,
kandan ve çamurdandık;
kahramandık!

2.

samatyada tren yolu boyunca yürüyorum
duvarda ''zamlar geri alınsın'' yazıyor (tkp)
geri alınsın abi bu iktidar hırsı bizden
bu müthiş kibir, bu ne oldum budalası tipler...
bu mevduat hesaplarıyla kara sakallarını denkleştiremeyen
bu önemli çok büyük muhterisler.

ebuzerin ciğerini deşen siz ve sizler.