Bundan seneler evveldi
Mevsim bahar çiçekler açar kuşlar öterdi
Ben en toy çağlarımda geçliğimin baharındaydım
Hiç akmazdı gözyaşlarım yüzüm hep gülerdi
Sen yanımdaydın
Birlikte gezerdik o güzel bahar günlerinde
Dertlerim ulaştı en hat safhaya
Bir çıkış yolunu bulamıyorum
Ömrümde açtığım her bir sayfaya
Bir kelam mutluluk yazamıyorum
Hayattan mutluluk alamıyorum
Güller sevinirdi sen gülümserken
Gülleri kendine hasret bıraktın
Ben sensiz yaşayamam derken
Yalan mı söyledin beni neden kandırdın
Acımadın aniden çekip giderken
Yokluğunda keşfettim bazı duygularımı
Öğrendim bilmediğim korkularımı
Kaybettim tüm değer yargılarımı
Sensizlik beni çok değiştirdi
İçmeden sarhoş olmak neymiş anladım
Saat 4.00, şimdi sen uyuyorsundur
Kim bilir rüyanda neler görüyorsundur
Neden geldin ki aklıma
Neden ağladım ki şimdi
Boğazım düğümlendi
Ne içkiler çarem ne de bin bir sitem
Dermanım kalmadı bir adım atacak
Var mıdır derdime bir çare bulacak
Gurura inada yenik düşersem
Bilirim yüreğim aşkınla yanacak
Durum vahim çare gerek
Önümdeki yollar gözümde büyüyor
Gitmek de kalmak da üzüyor beni
Vuslat vaktim ne zaman geliyor
Belirsiz beklemek yoruyor beni
Aylar yıllar geçti ömrüm tükendi
Buralarda ne mekânım var ne yurdum
Sefaletten per perişan oldum
Başımı taştan yastığa koydum
Rüyama gelirsin diye bekledim
Kalmadı tek dostum arkadaşım
Sana yemin edemem özüm sözüm bir benim
Sen her söze yemin istemektesin
Seni sevdim dediysem bil ki sensin kaderim
Hatırı sayılmayan sözden değilsin
El sözüne kanıp da beni yalancı saydın
Karanlık doğuyor benim günüme
Sonuma varmaya bir adım yeter
Her gün isyan ettim kalan ömrüme
Çektirip durmasan bitsen ya artık
Ne mutlu gün gördüm nede bir rüya
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!