Âtinin ufkunu çizer öğretmen,
Kalem tutmayan el ondan uzak.
Tatlıdır dili,kötü söz bilmez hiç,
Gönül incitecek dil ondan uzak.
İlmin deryasından tas tas içen o,
Ben ki,bu dağlarda tezgin ceylanım,
Ben ki,yâr peşinde yorgun küheylanım,
Ben ki, vuslata erememiş garip bir yolcu,
Ben ki, çıkmaz yollara sürgün adamım.
Biz,bir ateşin nârıyız,
Alevi,közden ayırmam.
Aynı ağacın narıyız,
Kabuğu özden ayırmam.
El olmazsa kalem yazmaz,
Bir yara görünce sızlar yüreğim,
Hemen sarmak için koşar giderim.
Yükselir dalgam,olmaz kenarım,
Yıkarım bendimi taşar giderim.
Eğri her ne ise,doğrultur elim,
Bir güzele gönül verdim erenler,
Kaçtı, peşimden koş dedi bana.
Ben engin umman,sen deli su,
Fırat Dicle gibi coş dedi bana.
Nergis sümbül ile süslendi yaylan
Güneş ol kışa sen bahar gelsin,yaz gelsin
Buruk gönüllere neşe gelsin,haz gelsin
Kalmasın virane ev,tarumar bir yuva
Senden bütün zalimlere itiraz gelsin.
Dağı,ovası deniziyle
Halı güzel vatanımın.
Bir ağ gibi örülmüş,
Yolu güzel vatanımın.
Arı,kovanından gelir,
Yine bahar geldi bizim ellere
Açtı kardelenler kar arasında
Çiğdem boyun büktü esen yellere
Kaldı figan ile zâr arasında.
Her bir yamaç çiçeklerle bezeli
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!