Eskiden toplanıp güler oynardık
Şakalar yapar derdimize derman arardık
Dermanı bulduğumuzda birbirimize kucak açardık
O günleri çok özlüyorum be hayat
Ne benim denilirdi
Bir ozandı bu yüreğimi okuyan
Ahiri sevdaydı bu şairi ozan
Ne adamdı bu yüreğime dokunan
Ne sesi yakardı beni ne sözleri bir garip ozan
Ne kelimelere sığabilir adını kalbime kazıyıp
Nota dostluk getirir dediler
Hani nerde bir kuytu köşeye mi gömdüler
İçindeki yarayı bastırır dediler
Bastırmadı içimde ki yara daha da çok arttı
Yaramı bastırmayan şeye müzik dediler
Yağan bir karın üzerine yazdım seni
Çocukluğumun izlerinin başladığı Ocak
Gökyüzüm seninle aydınlandı
Neşe kaynağı oldun kimi zaman
Doğayı süsleyen ayım
Bir duman çöktü şu dağın tepesine
O dağ nedir bilir misin
Göz gözü görmez oldu şu dağın arkasında
O dağ nedir bilir misin
İnsanların gözdesi oldu
Hayatımda iyi insan tanıdım gönlü güzel
Bugün en mutlu günüymüş ah ne mutlu
Öğretirmiş yüreği gönlü pak gibi güzel
Ödüllendirilirmiş bu güzel gününde ne mutlu
Ne güzel bakıyor bizlere iç güzelliğini sevdiğim
Sevgi paylaştıkça çoğalır derler hep
Hani o çoğalan sevgi he hani
Yüreğimi dindiren o sevgi yok işte
Olmuyor bir türlü yüreğim dinmiyor
Acılara gömülen o yüreğimi bulamaz oldum
Kara bir hüzün girdi
Ölüm kapılarının ardında
Yürekler ateş gibi kor oldu geçti
Ölüm kapılarının ardında
Uçtu melek oldu
Bir sevda çiçeğidir
Gönüller de taht kuran
Bir simgesi vardır şu dağda
O sevda vatandır
Ölüm olsa ucunda savaşmaktır ölüm uğruna
Kızıl bir denize bakardım
Kanın aktığı bir denize
Buhar olup uçarak süzülürdü o yere
O yer gökyüzüymüş meğer
Süslerdi kızıl gökyüzüyle doğayı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!