Engelli Çocuk Şiiri - Muhammet Harun Sarı

Küçükken koşup eğlenir miydin
Yoksa merhametsiz kişilere sakız mı olurdun
Onlar bilmiyorlar mıydı ki kalp kırıklığı ağır bir yük olduğunu
Ah be ölüm bir kere yanına gitmedin ki derdini anlatsın

Derdi büyük olanın gülümsemesi de büyük olurmuş
Harun'un dert miydi, kader miydi yoksa lütuf muydu
Çocuk ne bilsin ileride parmakla gösterileceğini
Ah be engelli çocuk keşke bir görebilseydin

Uçsuz bucaksız bir gönlün olduğunu bilmeliydin
Uzaklarda sana gülümseyen büyüklük hâlini görmeliydin
Biliyorum küçüğüm seni ayakta tutan içindeki sevgi
Kendine iyi bak iki gözüm bir çeyrak kaldı yanıma gelmene

Zamanında çok sevdik ama mutlu olmamızı erteledik
Ertelediğimiz mutluluğu görünce de imtihana çaldırdık
Mutluluğumuz masumdandı, gidemez miyiz o eski günlere
Yenilgilerin alışkınlıklarındı, şimdi ben umursamam

Yol uzun kimseye gülme, senin hikayen daha bitmedi
Devran döndüğü kadar döndü deme, olmaz dediğin oluverir
Önünde çok zaman var deme, dünya iki göz hareketinden ibaret
Bir yarımım kaldı toprağa gömülmene, belki daha az