Endymion Şiiri - Hilmi Yavuz

ben daima uçurumlar edinirim
bir yerden ötekine göçerken

işte sessiz saatlerde kederden
türemiş bir söylen
gibi göl
ve bağlaşığı enymion
birlikte kıvrılıp uyurlar
ana-bir acıyla ayışığı...
da mı birliktedirler?

şimdi bu uçurum illerinden
uçup göle kaçalım. kirli-olmak
bizi orda bekliyor
...içimi melekler...
aşklarsa bağlanmak için iyidir
-ne farkeder?

melekler kendiliğindendirler
öyle varolurlar...
belki benim terkettiğim şiirden
artakalan bu bahçeyi
hesperid’ler yüklenir,
toplayıp yolları götürür...
mü diyorsun?
-daha erken!.

ben daima uçurumlar edinirim
bir yerden ötekine göçerken