Endişe Ve Tasa Şiiri - İbrahim Bozkurt

Anlamsızca bir kaygıyla yaşarım,
Ağrısı acısı durmaz sancısı.
Bedenimde dinmez durur acısı,
Bu kaygıya bence bir son olmalı.

Bedenim çok hassas hemde yaralı,
Yetişme tarzımda olsa gerekli!
En ufacık bir söz incitir beni,
Bu kaygıya bence bir son olmalı.

Kaygı tasa bende her daim zirve,
Her dem her saniye beni etkiler.
Ruhumu, bedenimden alıp götürür.
Bu kaygıya bence bir son olmalı.

Bu endişe beni er geç götürür,
Cümle alem bu duruma şaşırır.
Yaşamın şartları beni bitirir,
Bu kaygıya bence bir son olmalı.

Bozkurt’a kaygılar rahat vermedi,
Her nereye gitse beraber oldu.
Acıyı kasveti yaşadı durdu,
Bu kaygıya bence bir son olmalı.