Enayice Şiiri - Mehmet Çoban

İnsan olarak geleceğe hayalim yoksa
Her hangi bir düş kurmamışsam zamana
Yemek, içmek, eğlenmek üçlüsündeki yaşamla
Bir ömür çizmişsem kendime, güya akıllıca
Ne olabilir ki insanlık adına, insanca

Bakıyorum şöyle etrafıma
Çocuklarımız yarıştalar şuursuzca
Okul, dershane, sınavlar aşkına
Ne çocukluk, ne delikanlılık var insanca
Her birinin idealinde, iyi bir okul okuma
Şöyle köşe başlarında, etkili makam kapma
Sonra dönüşmeli hayat, yatlara katlara
Gelsin paralar, haklı haksız, sakın sorma

Düşlerini, hayallerini sor annelere babalara
Ne tür düşleriniz var gelecek için insanca?
Bencillikten, çıkarcılıktan arınmış hayata
Adanabilecek mi emekler, akıllar söyle bana
Yoksa “hep işini bilir mi olacaklar” hayatta?
Basarak giderken insanların haklarına
Umutlar kaybolurken güya aydınlık çağda

Biraz empati yapmak gerek insanlık adına
Hangi hayalleri, düşleri öneriyoruz çocuklarımıza
İyilik mi? Güzellik mi? İnsanlık mı? Hangisi?
Yoksa maddi imkânları bol gelecek mi?
Veya yüksek mevkilerde egemenlik mi?
En güzel yasalar güçlülerin çıkarlarına hizmet eden mi?
Yoksa adaleti sağlayan, haksızlıkları önleyen mi?
Yazboz tahtasına dönüşen yasaların gölgesinde
Kobay hale dönüştürülen insanların düşlerinde
Neler var? Neler yok? Düşünmeli gerçeklik içinde

Güzel düşler kurmanın enayilik olduğu devirde
Ben güzel düşler kurmak istiyorum kendi kendime
Hayallerim var, yalansız, riyasız insan kimliğine
İnsan için, doğa için kendini verecek kişiliklere
El vermek istiyorum, hani ne zaman, nerede?

Ülkem etnik, mezhebi, ideolojik kavgalar içinde
Neredeyse her söylem, yalan ve riyakârca günde
Birileri kavga istiyor hem de gözleri dönmüşçesine
Bense düşler kuruyorum, barış, kardeşlik üstüne
Akıllıca mı? İnsanca mı? Bilmiyorum belki enayice

27.06.2010 - İzmir