Kelimeler en yüksekten bırakıldılar. Değerlerini yitirmezler ama düşünce harflerine bölünürler, dağılırlar etrafa. Belki biri onları yerlerden toplar ve önce hecelerle, sonra kelimelerle ve nihayetinde cümlelerle, şiirlere bile el uzatır..
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta