En yalnızlık çektiğim Şiiri - Tanju Çubukçu

en yalnızlık çektiğim zamanlar,
seni düşündükten sonraki anlar...

sen bilemezsin, kolay değil bütün sarhoşluklardan ayılmak.
elimi yüzümü yıkıyorum, sonrasında sefil bir yalnızlık giriyor koluma,
alıyor götürüyor bırakıyor senden çok uzağa...

artık karıştırıyorum her şeyi, aklım karmakarışık...
ey güzel kadın,
yalnızlıklarımın hüznü mü beni boğan, yoksa sen misin bütün yalnızlıklarıma sebep olan?

çok zaman oldu aynadaki yüzümden başkasıyla konuşmayalı.
ne kirlettim ne eskittim dilimi, sana sakladım
ve sana anlatacağım bütün dertlerimi...
neler değişti neler,
insan hiç fark etmiyor,
fark etse de yakıştırmıyor kendine.
şöyle bir üstüne tutuyor aynada,
yakışmıyor, yakışmıyor da zaten kimseye,
kimin hoşuna gider böyle yaldızlı yalnızlık...