Sen, fırtınanın ortasında bir deniz feneri,
ben, görkemli ama yaralı bir gemi;
sana çarpa çarpa yolumu buluyorum.
Tutku, denizin dipsiz karanlığı gibi
çekiyor, yutuyor ama aynı zamanda
yaşamın büyük kısmını orada saklıyor.
Zaman, dalgaların gelip gidişi gibi,
O şimdi ne yapıyor
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
Devamını Oku
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta