En Nihayetinde Şiiri - Mustafa Akif Ekşi

En nihayetinde….
Ellerim göğsüme saplıyken gördüm seni anneciğim
Tutuşmak istiyordu gökyüzü izin vermedim
Telaşımı mazur gördü sanırım yatağımın altına sakladığım mektuplar
Ağladım sustum konuştum
Güldüm en nihayetinde…

Kafam sanki bir devrin can çekişen senaryosunu baştan kurguluyordu
Bir devir ideolojilere kızgın olmayan her şeyi bırkamış bir devir
Bir devir beni alıp götürmüş bir devir
İçimden gelen aynı ses devir oğlum devir
Kızdım sükut ettim çaresizdim
Ağladım en nihayetnde…

Hadi ellerim uyuşmuş hadi gözlerim kör ya yüreğimdeki sancı nerde
Savurmak istiyordu rüzgar tablosunu bir ressamın izin vermedim
Ben tatlı bir tebessüm belirince simanda seni tanırım
Çatılmış kaşlar çatlamış dudaklarla çevrili
Bir masum çocuk yüzü vatanım
Boynunda anne duaları asılı
Okudum baktım kızgındım
Yürüdüm en nihayetinde…

Mustafa akif ekşi