"Gece düşman gibi sokuluyor yanıma; aşkların ziyan olduğu anlardayım.
İçimde dağ gibi yokluğun; güneşin bile aydınlatamadığı hayallerimi maviye boyuyorum.
Gözlerim yağmurlu gibi; acının bedenimde dolaştığını hissediyorum. Tarifsiz acılar içindeyim; yokluğun soğuk, be sevgili.
Oysa varlığının ayazını yaşıyordu yüreğim.
Ellerim ilk defa bu kadar sıcak; gözlerim ilk defa bu kadar güzel.
Ve kalbim ilk defa bu kadar hızlı atıyordu. Şimdi tıkırtı sesini bile zor duyuyorum.
Aklım kırılıyor; benliğim kayıyor.
Eflatun hüzünler her yana saçılıyor.
Usul usul terliyor içimde, alabora olan gemilerimin yelkenleri.
Toprağa düşmüyor gözyaşlarım.
Şimşek gibi çakıyor yokluğun.
Alevler sönüyor, sular yanıyor.
Gölgeler boğuluyor.
Gülüşümün çiçekleri soluyor.
Rüzgarın hışırtısı kulaklarımda; ve yine seni özlüyorum.
Ben bugün de seni çok özlüyorum, sevgili.
Yarında özleyeceğim.
Yarınlarda da.
Ben seni hep özleyeceğim.
Çünkü sen benim; özlem adına yazılmış en güzel şiirimsin."
Kayıt Tarihi : 16.5.2024 09:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!