Bakışların zehir senin, gözlerin bir panzehir
Sunduğun o zeh’ri yüzün hayata döndürüyor.
Gezin gezin bitmiyor, endamın sanki bir şehir
O şehir, depremiyle ne ocaklar söndürüyor.
Her zaman aranmışsın, gelmiş-geçmiş soyunca
Kim sevmiş de mutmain olmuş, seni doyunca?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta