En Büyük Yalanlar Şiiri - Hamit Atay

En Büyük Yalanlar

En büyük yalanlar, en güzel sözlerin içinde saklı,
İnanmak istedikçe daha da gerçek gibi…
"Gitmeyeceğim" diyen dudakların,
Çoktan yolunu çizmiş meğer sessizce.

"Önemli değil" dedim kendime,
Oysa içimde fırtınalar koptu,
"Unuttum" dedim herkese,
Ama adın zihnimde yankılandı durdu.

Zaman her şeyi unutturur dediler,
Oysa her geçen gün daha da hatırlattı,
Ne geçmiş sustu, ne de hatıralar soldu,
Ben unutmaya çalıştıkça, sen daha da büyüdün içimde.

"Bir daha sevebilirim" dedim,
Yeni yüzlere tanıdık anlamlar yükleyerek,
Ama gözlerinde seni aradığımı fark edince,
Kendi kendime söylediğim yalana bile inanmadım.

"Mutluyum" dedim aynaya her sabah,
Kırık bir gülüşle kandırmaya çalıştım kendimi,
Ama gözlerimdeki hüzün yakamı bırakmadı,
Mutluluk dediğim şey, bir masaldan ibaretti.

En büyük yalan neydi biliyor musun?
"Geçti" diyebilmekti içim yanarken bile,
Yeniden başlayabilirim sanmaktı,
Ama her adımda sana geri dönmekti.

Kendimizi kandırarak yaşamayı öğrendik,
En büyük yalanları, en çok kendimize söyledik,
Ve en acısı neydi biliyor musun?
Bütün bu yalanların bir gün gerçek olmasını bekledik…
Hamit Atay