Gece yorgan misali örterken üzerini,
Dolan gözlerinde kararsız bir damla yaş.
Süzülüp yanaklarından yastığı mı ıslatsa?
Yoksa yine içine mi akıtsa hüzünlerini?
Gece sen misali sessizce dinlerken seni,
Ebedi hayata giden bu yolda geçti bir gün daha.
Hani, her insanın bir ruh ikizi vardı?
İsmini bile bilmediğim sana özlem duymazdım ama
Seni bulmak benim kaderim.
Sen gerçekleşmeyecek bir hayaldin benim için.
Bedenin yaşlanmasından ibarettir hayat.
Ruhun, mazide kaldıysa eğer.
Bir anlamı yoktur, ne bugünün ne de yarının.
Ruhun, mazide kaldıysa eğer.
Geleceğin umut dolu bakışları yoktur gözünde.
Gece gözlerini açarken sabaha
Bir şehir uyanır sessizlik uykusundan.
Yeni günün habercisi kuşlar
Nağmeleri ile eşlik eder güneşin doğuşuna.
Sana gün sayarken takvim yapraklarından
Unutulmaya yüz tuttu hatıran.
Gün geçtikçe daha da acımasız olurken zaman
Takvim yapraklarına yenik düşer insan.
Söz biter,
Geriye kifayetsiz kelimeler kalır.
Yaşanan sessizliğin ardında
Söylenememiş iki kelime kalır.
Söz biter,
Sevgi bir duyguydu,
Çıkarsız, karşılıksız ve sebepsizdi.
Sevgi değer vermekti,
Her an onu düşünebilmekti.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!