Bir ben vardı;
İçine kapanık, hayattan beklentileri olan.
Kendi kendine hayal kurup, mutlu olan.
Hayatında aşk nedir bilmeyen
Ama hep aşkını bekleyip duran.
Belki birçok şey gibi abartıp
Ölçüsünü kaçırdık sevginin.
Ölümü bile göze aldık
Onsuz bir gün dahi geçirmemek için.
Belki korktuk yokluğuna alışmaktan.
Aşk ateşi ile yanarken kalbim
Buhar olur yükselir gökyüzüne sevgim.
Bulut olup, süsler gökyüzünü senin için.
Kaldırıp başını bakmazsın bir türlü.
Hasretin ile yoğunlaşırken duygular
Gece yorgan misali örterken üzerini,
Dolan gözlerinde kararsız bir damla yaş.
Süzülüp yanaklarından yastığı mı ıslatsa?
Yoksa yine içine mi akıtsa hüzünlerini?
Gece sen misali sessizce dinlerken seni,
Ebedi hayata giden bu yolda geçti bir gün daha.
Hani, her insanın bir ruh ikizi vardı?
İsmini bile bilmediğim sana özlem duymazdım ama
Seni bulmak benim kaderim.
Sen gerçekleşmeyecek bir hayaldin benim için.
Bedenin yaşlanmasından ibarettir hayat.
Ruhun, mazide kaldıysa eğer.
Bir anlamı yoktur, ne bugünün ne de yarının.
Ruhun, mazide kaldıysa eğer.
Geleceğin umut dolu bakışları yoktur gözünde.
Sevgi bir duyguydu,
Çıkarsız, karşılıksız ve sebepsizdi.
Sevgi değer vermekti,
Her an onu düşünebilmekti.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!