Seni hep sonbaharda intihar eden sararmış yapraklara benzettim
Geçmişte yaşanılanları bir tarafa atmışsın
Vazgeçmişsin hatıralardan
Hatırların sararmış solmuş yapraklarından
Seni tanıyamıyorum artık
Her uykunun ardında vardır elbet bir gerçek
İnsan yanında uyanmaya görsün
İşte o an var ya dünya boş kalır
Ve sen yoksan uykumda neyleyim hiç uyumam …
Yalnız seni yaşamak bir ütopya değil Belki
Ama olanaksız gibi
Ölümcül sancıları yok belki bu sevginin
Düşünmek delirmek belki de
Nöbetçi eczane görevini üstlendin
Birçok sevgilim var terk edemediğim
Hapis ettiğim
Bazılarını tanımıyorum
Bazılarının sadece isimlerini biliyorum
Bazılarını da yeterince tanımıyorum
Dengesizce sevgide diyet yapıp duruyorum.
Bir gece vakti gözlerimden akan damlaların her birinde
Senin ruhun ve hayalin vardı
Sabah gözlerimi açtığımda
Gözyaşlarım saklanmıştı galiba
Saçmalıktı söylediklerim ve yazdıklarım
Gerçekler hep korkuttu
Bu yüzden seni kaybetmeme de yardımcı oldu
Ne bileyim senin bu kadar hassas olduğunu
Sen bana yalan söyledin ben sana
Doğruları erittik aramızda
Adımlarımın ya da yürüyüşümdeki hızın bir önemi yok
Ama yürümemin bir önemi var
Sıcaklığını hissetmediğin anlarda bile güneşin varolduğunu bilirsin
Sakın kök salmaya kalkışma
Sen hiçbir yere ait değilsin
Görmek için yürümelisin.
Zamansız tanışmamızın arkasına saklanıp sevgimizi büyüttüğümüz
Ve şimdiki zamana kadar taşıdığımız ilişkimizden söz edeceğim sana
Bu bir sevgi olabilir mi?
Ya da macera arayan iki tutkulu gencin serüvenlerine eklemek istediği Tırnak içinde bir not olabilir mi?
Belki ne yapmak istediğimizi bilmiyoruz
İsimsiz bir ilişkimiz var bizim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!