sanırım ilk ben öleceğim.
bu kömür kokusunu aldığımda üstüme
aramızdaki mesafe çokça Ankara,
çokça hüzün.
oldukça hece düşmesi yüzüm,
bakışların bakışlarıma eklenirken
birileri bir şey kaybedecekse
ben bulmayacağım,
ben olmayacağım birileri
beni bulduğunda
kaybettikleri için
ben şimdi gittiğin için
kaç gece söversem söveyim
ardından
sen hep o sana yazdığım
ilk şiirdeki gibi kalacaksın
işte buna engel olamıyorum..
/^^ hep kambur, hep kangren durur
aşk.
tanrı yardım etmeyecek o giderken
o gelmeyecek tanrı yardım ederken
o aslında tanrının gelmesidir
yani tanrı onun hep senden gitmesidir. ^^/
kenarında dudağımın bir işçi alfabesi..
yüzünü asıyor kurutmak için yüzümde kadın
adım buz melodisi sesinde kadının.
yalıtkan bir özlemin boşluk doldurma mesaisi..
fay hücrelerini tetikleyerek aklımın
boşluk delmek için yarışıyor acı.
sabaha doğru tenhalaşınca gözlerim
duvar duvar bitince yüreğimde bir yetim
alır başını gider şehir.
kurak bir iklime
mülteci düşmüş bir rüzgardır dudaklarım
kubbe kubbe çınlıyor kulaklarımda, sisin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!