Emre Alkan Şiirleri - Şair Emre Alkan

Yüreğin yalnızlıktan üşüdükçe
Çıkar gelirim güzelliğine
Gün ışığı giyinmiş o sıcak tenine
Bir buse kondursam kızar mısın...

Şehir üstüne üstüne gelirken

Ellerim ellerine, gözlerim gözlerine, yüreğim yüreğine tutsak. Ama seni sevmek yasak bana...........

Sana şiir yazmak gelmiyor içimden
Senin güzel gözlerini anlatmak
Dudaklarını sayfa sayfa yazmak
Kısaca seni yaratmak hiç

3 Mart 1992 de ki elim kazada ölen tüm madenciler allahtan rağmet. Geride kalan tüm yetimlere sabır diliyorum. Umarım bir daha böyle kader yaşamayız...

8,15 suları bir patlama sesi geldi uzaktan
Alevler dumanlar çıkıyordu 30 nolu ocaktan
Bir bağrışma bir haykırış duyuldu uzaktan
Yanıyor MADENCİ yok oldu dediler...

Penceremin buğusunda yitirdim seni
Şiirlerimin dizelerinde bitirdim
Kaderimdir deyip tutmuştum ellerinden
Kaderimin karanlığında kaybettim seni...

Sıgaramın dumanında yitirdim seni

Bir gün bir rüzgarla geleceğim yanına bekle,
Kara bulutlarını dağıtıp sonra gideceğim.
Biraz gürültülü olursa korkma gül goncası,
Sana biriktirdiğim sevgim içinde gizli…

Bir gün bir yağmur bulutuyla geleceğim yanına bekle,

Hücredeyim odam dar
Havada ölüm kokusu var
Tek tek yok olmada insanlık
Mevsim sonbahar...

Dışarısı soğuk,dışarıda kar

Biz kırmadık mı zincirlerini dünyanın
Tabuları biz yıkmadık mı bir bir
Rahat olasınız diye dağlarda, bayırlarda,
Gece demeden, kar, yağmur demeden
Kelle koltukta nöbet tutmadık mı
Sizler için savaşmadık mı

Seni bir güle emanet ettim ben giderken
Çünkü gerçek dost'um pek yoktu
Seni bir güle emanet ettim ben giderken
Çünkü anam yoktu,babam hiç yoktu...

Ellerim kelepçeli iki asker yanımda

Ömrüne bir yerinden dokunup orada bir gülümseyiş ya da bir hüzünle hatırlanan, bir iz bırakan birinin senden, senin ömründen, hatıralarından koparılırken hissedilen bir alevdir ölüm; ve yanarsın. Hayatın yanık kokar.

Babamın ölümü de işte böyle bir şeydi. Zaman durmuştu sanki; eli elimde öylece kapatmıştı gözlerini bir daha açmamak üzere. Ne bacak ağrısı kalmıştı babamın ne de baş ağrıları. Beni bırakıp gittiği hissine kaplıyordum. Yüreğimde kor alevler yandı; oğlumun oda arkadaşı yoktu artık.

Sustu inlemeler, ahlar vahlar sustu
Gündüzler gecelere küstü

Geceydi ay parlaktı yıldızlar kayıyordu ard arda
Gençliğimde dururmu oda koşuyordu peşi sıra
Bense balkonumdan sensizliği seyrediyordum
Seni diliyordum her kayan yıldızın ardından
Bardağımda kalan son yudum rakımı içerken
Umutlarımı meze yaptım