Emrah Çıkar Şiirleri - Şair Emrah Çıkar

Kalem kağıda aşık,mürekkep kaleme...
Ve neden zıtlıklar hep birbiriyle yarışık...
Değil midir ki bunlar aşkı diyen aleme...
Birbirini tüketen şeyler hep aşkla karışık...

Tozlu yolları geçip
Demir raylar üzerinde yürürken,
Umut bizden öte yürürken
Sevda tükürküleri fısıldardık
Üç yoldaş..

İnsan ne vakit yalnızlaşır bilir misin?
Kimseler olmadığında değil;
Aksine, gönül köşküne
Zamansız gelen bir tanrı misafiriyle,
Yalnızlaşır insan...

Her gece yokluğuna sarılıp uyurken böyle
Söyle nasıl unutayım seni?

Adını koyamadığım,sessizliğime dair
Düşüncelerim vardı benim...
Ne olduğu belirsizdi bazılarınca,
Ama her yüreksize meydan okuyacak;
Nedensizliğimin nedeni olacak kadar yürekliydi düşüncelerim...

Umutlu bir bakış bırakma geride
O sahte bakışlarını da götür kendinle
Kalbimde,hislerimde, gözlerimde
Kalmasın varlığın bedenimde.
İçimi ürperten, yalnızlığımı hissettiren
Soğuk ve sisli gecemde;

Kalbimde sendin en büyük fırtına
Onca engeli aşarak geldim karşına
Kaderimde sendin sen yazıldın bahtıma
Şöyle geç sevgili kurul gönül tahtıma

Kalbimde yerin çok sakın darılma

Sevdası yalan değildi bu şehrin
Tarifsiz özlemle yanan gurbetçilerin
Yol gözleyen al yazmalı gelinlerin
Ereğin yamacını süsleyen çiçeklerin
Her karış toprağında yuva kuran böceklerin
Yüreğimin,sevgimin,hüznümün kor ateşiydi şehrim.

Her insan ömründe en az bir kere yalnızlığı yaşamıştır, yalnız kalmıştır. Ama öyle sıradan bir yalnızlık değil, adam gibi bir yalnızlık..

Çevrenizde eşiniz, dostunuz, arkadaşlarınız vardır. Işıl ışıl parıldarlar, gözlerinizi kamaştırırlar bazen, bazen de yüreğinize, üşümesin diye yorgan oluverirler sözleriye, gözleriyle..

Siz ay gibisinizdir.. Çevrenizde, yörüngenizde yıldızlarınız vardır ve tabi gezegenleriniz kendinize yakın bildiğiniz. Çevrenizdeki yıldızlarla iyi geçinirken yörüngenize yeni yıldızlar, yeni yeni arkadaşlar da katılır. Değişim ve gelişime açık olduğunuz sürece bu böyle devam eder..

Seni anlatmak; cam kırıklarına çıplak ayakla basmak gibi
Zirvesine ulaşmak istediğin bir dağın çığları altında kalmak gibi
Uçsuz bucaksız bir okyanusta pusulasız kalmak gibi
Taze bir ekmeğin buğusunu içine çekmek gibi
Seni anlatmak…Sen gibi…Van gibi