Boynunda göğüslerine çarpmaktan eskiyen altın kolyen olmak isterim
Göğüslerinin arasında gezinirim
Canım sıkılır aşağılara inerim
Aşağıya indikçe
Kasıklarından akan ter olmak isterim
Hatta aşkından o kadar deliyim ki
Çok şey attım içime tebessümle belli ettiğim
Gerek şiirlerimde döktüm kendimi satırlara
Gerekse mimiklerimle küstürdüm hayata
Gönlümün kırıklığı tüter ciğerlerimde
Artık susuyorum,anlamayacaksın
Ben de bir daha anlatmayacağım.
Sıradan bir Aralık günü
Otobüs bekliyorum,geldi
Aç karnımı düşünerek bindim
Bilmiyordum ki hayatımın günü olacağını
Kalabalık,sıkışık
İlerledim arkalara doğru nazikçe
Her sokağım sana çıkar
Saçımız birbirine karışmış dururduk mahallede
Annem derdi ''Durunur mu bu halde?''
İsimlerimiz yan yana yazılırdı duvarlara
Aşkımız harlandı yangın yerlerinde
Kaçamak bakışlarla seviştik güneşin gözyaşları arasından
İçim bir hoş oldu,anlatamam
Kelebekler karnıma yuva yapmış gibi
Arılar vızır vızır uçuyor içimde
Bir buse bıraktım,
Seni hatırlatan her şeye.
Ayrılığın ilk günleri
Gözüm alışamadı hala
Zemheri bir yalnızlık sardı her yanımı
Bomboş bu ev bu yatak
Dayanağım kalmadı
Biliyor musun sen de iyi dayandın aslında
Senin için her şeyi yapardım
Bir şans vermen yeterdi
Bir şans..
Sana tüm kalbimi verdim
Sense hiçbir şey vermedin
Korktun,
Her gün sordum sana
Memnun olmadığın nedir?
Bilmiyorum sevgilim,dedin
Artık ben de bilmiyorum
Geleceğimizi
Hayallerimizi
Gecemin karanlığını aydınlatır hayalin
Gülüşün bir bir yıldızları düşürür gönlüme
Gitmeni anlamlandıramaz hiçbir ozan,
ben de anlayamadım
Ne yaptığımı sordum,kalın hatlı dudakların açılmadı
Dudakların söyleyemediği kalemimden döküldü
Deneyelim sevgilim bir daha
Aşkımız eskimez gönlümde
İnan isterdim,yine saçlarını koklamak
Tabi sevgilim
İnanırım değişmediğine
Sen hala eskisi gibisin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!