Ne zaman döneceksin çocukluğuna
Ey ruhumun parçalanmış soluk tenleri
Ne zaman doyacaksın yalnızlağa
Ne zaman esir olduğundan ötesine geçeceksin
Ailem,zamanım,insanlar
Hepsi birer durakta kilitli yaşamımın saatleri
Kalbimin damarları
Onun hayallerini çarpıyordu
Tansiyonum düşüyordu
Onun yokluğu sanki gözlerimi karartıyordu
Şahdamarım yerini yadırgıyordu
Başımda aşkın migreni zonkluyordu
Silik geçmişin izi
Bir sembol
Hatıralar eskisi gibi değilken bir de
Değiştirdim yolumu ben de
Şeritlerim yeni bir yaşam belirtisi
Yollarım gittikçe oluşuyordu
Tutsak damarların tıkanıklığında
Esir olunmuşluğun ötesi gibi
Boğuk meltemlerin esintilerinde
Dansın ve hazzın yapay dolan haznesi
Kirletilmiş akışın parıltısında hissettiğim o an
Verilişinden kaçtığım burham
Aradığın gerçeklik
Kahrolası sahtelik
Hepsi bir yaka
Zırıllığın dibinde
Ait sandıgım o noktada
Aitsizliğin bedelini öderken
Yorumsuz uykusuz isteksiz
Delik deşiklikten tıraşlı bakışlarım
Eskimiş permatik uçları
Acı parçacıklarının suda yıkanışında
Eskidikçe kalan
Koptukça laçkalaşan
Sabahtı,uyandım
Can attığım belliydi öldürmeye ramak kala
Kendimin yazgısını
Elimdeki kalem silaha dönüştü kırıldğında
Bedenimin bugünkü gürültüsünü bastıran kırılma sesinde bir terslik hissi
Girdabımda dönen eskiye yönelen dönemeçler
Durmaz akıyor alın kirim
Elimdeki sopayla mesken ediyorum yerleri
Pirüpak etmeye ramak kala titriyor ellerim
Bir esinti rüzgarı fısıldıyor bozuk bir maya tadında
Eller hava der bir ses ile yakalanıyorum
Kader birikintisi içinde kumdan kale yaptırıyor gibi
Bir zamanlar farkında değildim kürelerin topraktan çıktığını söylerken…
Onca zaman beklerken tamah edeceğim günlerden
Geldiğim zamanda gitmek için dağlarken gözlerimi
Yayılan yazılımın içinde yapay ağlarken.
Sözlerimde bir çelişki gibi yaşamdaki dengesizliğim
Çocuktum ben,
Aynı suların farklı yerlerde kıyıya vurduğu sesin tonunun netliği kadar bir çocuktum
İçimde yaşamın bana dayattığı acınası bir merhametle beslenen bir çocuktum bir de
Kahramanlarının her birinde iyiliğin ötesine geçen bir sürecin evladıydım hem de
Vardı buhranımın dumanı çocuk yaşta içime çekilen
Buzlar gibi eriyordum biliyordum ilk uğradığım darbede
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!