Hasat mevsimini yaşıyor gönül
Kendinden habersiz.
Çıkmaz sokaklarda ilerlerken gayesiz,
Yağmur taneleri buluşurken
Göz yaşlarımla sessiz sessiz.
Baktığım her noktada sen varsın
Günler, aylar oldu;
Belki de yıllar…
Gülmüyor benim yüzüm.
‘Neden? ’’ diye sormayın dostlar,
Yüreğimdeki sevgiyi öldürdüm.
Onu bulmasınlar diye,
Her yeni günün başlangıcında
Zirvede;
Daha fazla kök salardım toprağın derinliklerine.
Yollar;
Özlem dolu şarkılarla kucaklaşırdı eteklerimde.
Takılmazdım hiç birine,
Seni düşündüğüm her an
İçimi garip bir duygu sarar.
Tane tane düşer gözlerimden yaşlar
Bıkmadan, usanmadan
Büyük bir özlem duyarak
Sımsıkı kucaklayıp hatıraları,
Zaman mı hızla akan,
Yoksa ben miyim geride kalan?
Oysa gök kuşağı renginde,
Masal tadındaydı
Çocukluğumda bana anlatılan.
Anlayamadım ki ben,
Ah be çocuk!
Ben büyüdüm diyorsun
Ne zaman büyüdün ki sen?
Daha dün sen değil miydin
Misketleri için sokakta kavga eden, Daha dün sen değil miydin
Yara bere içinde eve dönen?
Pusuya yatmıştı gece.
Ben senden habersiz,
Sen benden habersiz
Safiyane düşüncelerimiz buluşurdu
Hep aynı köşelerde.
Pusuya yatmıştı gece
Hiç acelem olmadı
Hayata dair benim.
Bir ağladım, bir güldüm
Şarabiydi bütün renklerim.
Ahdettim kimselere
Olmadım muhtaç.
Solgun bir maviyle
Gülümsüyor pırıl pırıl gözleri.
Yüzündeki her çizgide
Yaşadıkları gizlenmiş gibi.
Nasırlaşmış elleriyle
Sımsıkı tutunuyor hayata.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!