Yürek bu;
Bazen yanıyor deriz, bazen üşüyor.
Yürek bu;
Bazen kanıyor deriz, bazen acıyor.
Yürek bu;
Bazen pırpır eder, bazen de sıkılır.
Nerden dustu gonlune bu gonlum bir kansizin!
Sevdigimi bilerek cikti gitti ansızın...
Yüreğimde yanarken acili yurek sızın...
Gülmek bana bir hayal, mutluluk yaram oldu...
Sevmedin dedi bana yangınımı görerek!
Bir uçtan bir uca sürükler bizi,
Dövdürür bu yaman ayrılık dizi,
Lokman'ın elinden savrulan gizi,
Acep saklayacak göller var mıdır?
Yüce dağlar aradı görülmez imiş
Hasretini seviyorum!
Çünkü sana ait bana özel.
Senle olan ne varsa hepsi sevdaya dair, hepsi sevdama özel.
Seviyorum özlemeyi!
Çünkü seni özlüyorum!
"Ayrılıkta sevdaya dahil" demiş şair... Haklıymış!!!
Hayır, yapma! kapatma ışıkları...
Karanlık olur gölgeni göremem!
Gölgen bari yanı başımda dursun...
Gölge etsin, başka ihsan istemem.
Gidişinle hayır sunuyor Yezdan!
Kurtarıyor belki beni ayazdan.
Bir sitem dökülür incinen sazdan.
Hiç anlamadın ki gönül derdinden!
Helale iştahsız; harama obez,
Açan çiçekte, düşen yaprakta,
Tad kalmamış kaşıkladığım aş'da
Gitgide geliyor zalim fırtına...
İyiye sarılmak ne mümkün, kötüler etrafında!
Teker teker tekerleniyor ayağım...
İmdat, imdat sarılmak istemiyorum zalim ecele...
İstanbul; heybetli, yedi başlı bir devsin.
Karışık ruhuma huzur dolu bir evsin.
Hayal ve düşümde her zaman yaşıyorsun.
Sanki dünyadan değil, cennetten bir köşesin.
İsyanlar başlıyor gönül derinliğinde,
Sanma ki ayrılığın verdiği bir ağırlık.
Yanar durur sanki cılız bileklerimde,
Aşkından sonraki bıçaklı sıyrık!
Nasılda anardım bütün dileklerimde...
Verdiğin mektupların uçları yanık!
Bazen bir gönüle yar olur iken,
Bazen bir yavruya anasın kadın!
Batsada haksızca yüreğe diken,
Yine de barıştan yanasın kadın!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!