Emine Sumra Şiirleri - Şair Emine Sumra

Seni sevmek zulüm gönlüme.
Sensizliğe adım attım bile bile
Ne zaman göreceğim meçhul.
Saçlarını okşayamayacağım belkide.
Bilinmezlik en kötü şey aşk için.
Yada beklemek sonsuza kadar.

Biz ikimiz asi ırmak gibiyiz.
Birleştikçe ayrı kollardan,
Çarpar kıyılara acı dolu köpüklerimiz.
Halbuki sevinç olmalıydı mavi sularımız.
Simsiyah taşları sararken kıvrımlarımız.

Ellerimi neye atsam boş.
Yollara ümitsizlik serpiştirmiş tanrım.
Sana ulaşmak istesede gönlüm.
Hep engel çıkardı utanmaz kaderim.

Gözlerimdeki hüzün senden öncede vardı.

Merhaba parçalanmış TÜRKİYE'M
Benim cennet'timi ne hale getirdiler?
Gezemediğim daha ne köşelerin var senin.
Zaten seni gezmeye yürek ister.
Gün geçmiyorki bir yerinde katliam olmasın.
Gecen ise çok şeylere gebe.

Ay'a seni sevdiğimi itiraf ediyordum
Suç üstü yaptı yıldızlar
Onlarada söylemek zorunda kaldım.
Şimdi hepsi biliyorlar.
Düşünsene bitanem
Ya onlarda gökyüzüne söylerse!

Şimdi sana yumulacak gözlerim.
Damla damla birleşecek,
Hasretine hasretim.
Bir göl olacak gözlerinde gözlerim.
Kavuşamayan ırmaklar gibiyiz.
Ovalarda olmasada,

Öyle özledimki pamuk ellerini.
Yanaklarımı okşarken bir hışırtı gelirdi.
Ellerinin kuruluğundan olsa gerek.
Toprağıda öyle okşardı taşlarını temizlerken.
Niye aldın tanrım annemi?
Lahana tohumu ekmişti leğene.

Sokak lambasının ışığı yırtarken sisli geceyi
O ıslak, o soğuk gecede,
Beyaz perde sarmış sensizliği paylaşıyorum.
Çıkıp gelsen sisin içinden
Yorgun, bitkin
Buz tutmuş parmakların.

Beklediğim ne var bilmemki!
Boyasız çerçeveli camın önünde.
Ayaklarım buz tutmuş şekilde.
Yıllardır gözlerim yollarda...

Senimi bekliyorum?

Bana yazmışlar yine.
Yirmi dört, yirmi dört nöbetini
Bu ne insafsızlık böyle?
Hiç istirahat yok gönlüme.
Dünyanın en ağır işçisiyim ben.
Yirmidört saat aklımda seni taşıyorum.