Emine Öztürk Şiirleri - Şair Emine Öztürk

Seninle ayrı masalların kahramanlarıyız.
Başka serüvenlere yelken açmış,
Başka ülkelerde kah ağlamış,kah gülmüşüz..
Kader masallarda olsa bile
Yollarımızı kesiştiremedi..
Seninle aynı masalın prensi ve prensesi,

Ziyanı yok Gözlerim gözlerini görmesin
Ziyanı yok dudaklarım dudaklarınla buluşmasın
Ziyanı yok ellerim bedeninde keşfe cıkmasın
Ziyanı yok yüreğimden yüreğine bir yol geçmesin
Ziyanı yok terin tenimi ıslatmasın
Ama bilmelisin ki

Bitti sonunda tıkadım kulaklarımı yüreğimden gelen seslere..
Bitti bu yankılar çınlamıyor kulaklarım deli gibi zamansız..
Çok uzaklardan geliyor sesi yüreğimin,tırmalamıyor beynimi o sesler sen diye..
Kaç yıl gecti üzerinden kaç yaz,kaç bahar,kaç kış gecti bilmiyorum..
Saymadım,saymayada calışmadım..
yasadım her anını gün gün bazen çekikmez bir işkence oldun,

Bu gece gökyüzü hüzne gebe
Kıvranıyor doğum sancıları içinde
Bu gece gökyüzü acılı bir anne
Ha doğdu ha doğacak keder adlı bebek..
Doğacak
Ve ağlayacak çığlık çığlığa

Hüznün adı sevdaymış Yokluğunda,
Anladı yitik Yüreğim...
Seni en hüzün yanımla sevdim,
Seni giyindi,sensizliğinde üşüyen bedenim...
Hüzne sattı sevdanı incinen ruhum,
Varlığında bir kuş kadar özgürken,

Bazen en basit teselli sözüdür,
Biraz zaman gerek unutmak için,zamana bırak geçer geçicektir..
Bumudur zaman denilen kavram
Yaraların kapanmasını,acıların geçmesini beklemekmidir
Neden bu kadar zalimdir,amansızdır bu zaman denilen şey
Unutturmayı kendine ilke edinmiştir neden

Sür yangınlarını İçime
Hadi sür yangınlarını içime,
Hadi yak,kavur kül et yüregimi...
Sonra al o yangından arta kalan küllerimi,
Savur usul usul esen rüzgara....
Belki birgün olur ya o kül zerreleri,

Bak yine bir bahar kapıda gülüşüne ömrümü böldügüm...
Demiştim ya baharlar yok artık bende her yanım kış.. her mevsim ayaz diye...
Bak bahar geldi yine gün gibi actı ...
Yine o mest eden kokularını bıraktı mevsim...
Yüreğime dokunmayı yine başaramadı hoş gelen bahar..
Kışa teslim olmuş bir yürek ne kadar hisseder ki baharın tatlı öpücüğünü?

Ey! karaların en karasını Alnına çalan
Günahların başkenti...
Umutların savruluşunu,
Yaprakların dökülüşünü,
Sessiz attığın çığlıklarını,
Görmüyormuyum,duymuyormuyum sanıyorsun! !

Kaç zamandır tadı yok baharların.
Kara kış dağlardan inmemiş,
Ruhu kararmış Kentlerin üzerine,
Beyaz gelinliği giydirmemişti...
Sokakları günah sularının arkından beslenen,
Hüzünlü kentlerin üzerine çisil çisil bir yağmur yağıyordu...