Bu son veda son ayrılık,
Bu son gözyaşı,
Bu son hıçkırıklar,
Yağlı imlegi taktım boynuma gönül.
Gecenin sessizliği sessiz ölümündür
Kimseler görmeden kimseler duymadan,
Ayağım altında bir bacağı kırık sandalye,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
