Elveda Şiiri - Selami Utkan

Hoşça kalın köyümün güzel taş evleri,
Yaylaları, ovaları saran hayvan sürüleri;
Elveda kuzu otlattığımız dağlar, dereler,
Her gün özgürce bize eşlik eden kelebekler,
Hüzünle ayrılıyorum ana topraklardan,
Bir daha belki de geçmem bu yollardan.

Hoşça kalın vefalı oyun arkadaşlarım,
Sırdaşlarım ve de ölümsüz yoldaşlarım,
En çok sizi özleyeceğim kardaşlarım.
Ya bilyelerim, ya köydeki oyun yerlerim;
Bahçedeki çiçeklerim, özgür kelebeklerim,
Bilemezsiniz sizi ne kadar özleyeceğim.

Futbol topumu, kitaplarımı, okul çantamı
Eski gömleğimi ve çocukluk lastiklerimi,
Bırakıp gidiyorum bütün sevdiklerimi.
Elveda ekinleri başak olan sarı tarlalar,
Hele sesi gökleri delen o bitmez patoslar,
Ayrılıyorum sizden yazın güzelliği hasatlar.

Anneciğim, babacığım gözleriniz yaşarmasın,
Dostlarım ben giderken içinizi hüzün sarmasın,
Gönül yollarımız sonsuza dek açık kalsın.
Ardımdan masum masum bakmayın kardeşlerim,
Sizi hiç unutmayacağım dünya tatlısı yeğenlerim,
Sizinle dolu dolu geçti bütün günlerim.

Hani buğdayı tas tas satardık dükkana,
Bazen de at eşek sırtında meyve satana,
Hasret kalırdık bir avuç kuru yemişe,
Bir anlam veremezdik bu ikili işe,
Ama yine de mutlu geçti zor günler,
Gözü kör olası hiç bitmeyen fakirlikler.

Bir öfkeydi bizi görmeyen gözlere,
Yıllarca bizi uyutan yalan dolu sözlere.
Bu çile ve ötekileştirme biter bir gün elbet,
Belki bizi de hatırlar kutsal şanlı devlet.
Elveda ateşin ve güneşin güzel çocukları,
Kadim medeniyetlerin ana toprakları.

Bilmem döner miydim günün birinde,
Ayrıldığım gibi sıcak bir yaz gününde,
Sizi bulur muydum bıraktığım gibi yerinde,
Yine oturur muydum ağacımın gölgesinde,
Çay içer miydim yeşil dağların tepesinde,
Geceleri yıldızları izler miydim gök mavisinde?

24.08.2007 (Cuma)
SELAMİ UTKAN