Seni ilk tanıdığım gün, dört duvar üstüme yıkılıyor ve sanki boğuluyordum.
Ellerini uzattın, sesini uzattın, sanki can simidi gibi, yeni bir nefes gibi ellerine tutunup çıktım o nefessiz yerden.
Ellerin ellerim, nefesin nefesim oldu.
Yani ben sen oldum.
Gözlerimi her açtığımda, her kapadığımda sen vardın.
Karanlık değildi artık geceler, upuzun ve yalnız değildi artık gündüzler.
Bu kez istemiyordum zamanın geçmesini; ama o bana inat akıp gidiyordu deli bir hızla.
Bir şehrin urgan satılan çarşıları kenevir
kandil geceleri bir şehrin buhur kokmuyorsa
yağmurdan sonra sokaklar ortadan kalkmıyorsa
o şehirden öcalmanın vakti gelmiş demektir
Duygular paketlenmiş, tecime elverişli
Devamını Oku
kandil geceleri bir şehrin buhur kokmuyorsa
yağmurdan sonra sokaklar ortadan kalkmıyorsa
o şehirden öcalmanın vakti gelmiş demektir
Duygular paketlenmiş, tecime elverişli
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta