Ellerim Şair Olurdu

Ellerim ellerinde olsa şair olurdu
Anlatırdı tenine tenimin hasretini
Söyleyemez gözlerim gözlerine özleyişini
Serin bir serseri sebepsiz sessizliğimiz

Renklerde raksederdi gün batarken
Ak gerdanınla gezgin umutlarım
Menekşe masumu onaylayışın yüzünde
Hazan yapraklarına döner eskizliğimiz

Gönlün gönlümle olsa haykırırdı
Dingin gecenin koynunda yıldızlar gibi
Örtünse saçlarını talihsiz bağrım
Kimseyle herümerc olmaz kimsesizligimiz

Ürkek yüreğini verseydin avuçlarına
Itri'den sevda rüzgarı estirirdi Çilekeş
Dün düne sürgün al zamanı avuçlarına
Yoruyor bizi kararsız bezginliğimiz