Ellerim de artık bir toprak

Bana bir toprağa uzanmak gelir.
Bana bir renksizlik gelir hayatın hezeyanlarından uzak.
Rüzgâr eser , toz olmak gelir , dağılmak...
Meyvaların aromalı kokusu siner parçalarıma .
Bana bir kırıklık düşer yaz gripleriyle ,
Baharı mazide bırakmış,
kızgın güneşle pişen bohçama.
Yol yorgunudur ,
küçük haznesine karanlığımı saldığım bohçam.
Üflesem geçer mi , dağılır mı?
Dağılır mıyım dört bir bucağa , yayılır mı kokum?
Herkesleşiyorum , karışıyorum ,
ellerim de artık bir toprak.
Bana bir beni toplamak gelir ,
Gücüm yetmez.
Alemlerin arasında dolaştım ve buldum ,
Kilidim elimde , tapındım.
Aç veya susuz değilken hücrelerimi sömüren ,
Vahşi rüzgar bırakmaz peşimi , dağıldım.
Bana beni toplamak gelir , gücüm yetmez .
Kutsal tutkalına sığındım.