Benim yok. Zira dünyanın dört bir tarafında hüküm süren insan vahşeti karşısında “iyi” olabilecek bir çok şeyi kaybettim. Elimde sadece zalimlerin hakkından gelebilecek yegane güç olan Allah’a inancım kaldı.
Filistin’de bombalar altında paramparça olan çocukları görünce insan vicdanına olan güvenimi kaybettim.
Suriye’de savaşın ortasında kalıp sefalet içinde yaşayanları görünce insan merhametine olan güvenimi kaybettim.
Hala Afrika’nın bir çok ülkesinde açlıkla mücadele eden o mazlum insanlara inat Ramazanda israf sofralarında yerlere saçılan nimetleri görünce insanın paylaşımcılığına olan güvenimi kaybettim.
Sen Deniz Feneri
Hüzünlü bir kış günü başladı yolculuğun
Çocukluğun yıkık kentlerde
Ve kesme kaya caddeli ahşap evlerde geçti.
Okuma yazmayı öğrendiğin
Gazetelerdeki terör sayfaları
Devamını Oku
Hüzünlü bir kış günü başladı yolculuğun
Çocukluğun yıkık kentlerde
Ve kesme kaya caddeli ahşap evlerde geçti.
Okuma yazmayı öğrendiğin
Gazetelerdeki terör sayfaları
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta