Elin adamı ne anlar senden

hafif esmelerin fırtınaya yaraşır,
gülüşlerin bahar,
gözyaşların sağanak taşır.
elin adamı ne anlar senden.

kalırsın yalnız başına
şehrin ücra köşelerine dalarsın
bir boş sokak görür
hayaletleri başından savarsın
sana yazdığım mektubu alır,
okursun..
biter baştan okursun.
sonra belki sen de yazarsın
dersin kalbine dokunsun
başka ne gelir elden..

bir uçurtma salarsın mavi gökyüzüne
bir bulut özlem taşır
ve dikenli tellerle kilit vurursun gönlüne
bu ayrılıktandır
ayrılıktan..
tüm hudut karanlıklaşır

flulaşır umutların,
paramparça hayalleri serpersin dört bir yana
kimi beraat eder ayrılıktan
sen cezasını çekersin tüm aşkların.
kazın çakarsın karanlıktaki hasret tepesine
durursun,
durursun, bir çıkış yolu ararsın.
sen,
sen ne anlarsın benden