Elifler Süngüsü Şiiri - Osman Balkıs

Kalemin kelamı acıtır sayfaları
Melodiler mızrabın iniltisinde güzelleşir
Ya neşeli bir şarkı ya hüzünlüdür notaları
Her yol Eftelyada birleşir

Yazdı
Yalnızdım
Gelip dayanmıştı kargaşalarım bir çıkmaz sokağa
Kavgalarım kendimleydi
Gücüm yetmemişti işte çerilere çerçilere
Yorgun
Bir yorganın çıkarsız şefkatine muhtaç
Bir yastığın sırdaşlığına olan güven
Korunmasız çıplak
Sıcacık bir sözün lokmasına aç
Ruhumun tüm kapıları ahtarsız kilit
Tüm kapılar ki hayata dair kavramlara açılan

Yazdı geceydi
Anladım mütalaasından bıktığımın
Hayat denen haydudun benden çaldıklarını
Cevherimi hurda diye çöpe attığım
Zamanlara hüzünlendim
Hedefsiz yolculuğumun boşunalığına sitemim kâr etmedi
Ağız dolusu küfretmem kendi ahmaklığıma
Hattatların hatalı hattını ayet sanmışım
Bir ze harfine takılıp zelil olmuşum

Oysa elifler süngüsüydü özgürlüğün
Başı dik ucunda kanatlar dalgalanan
Kalbim sıkkın ruhum sıkkın
Bir yumruk atsam düğüm çözülecek
Hangi duvara baksam orada yüzüm
Anladım ruhumdaymış kördüğüm

Yazdı yalnızdım
İki gün üç gencecik geceydi
Kapı çalınıyor
Ardında muhtemelen muştulu bir haber
Önce bir fırtına telaşı kalp atışı
Peşinden hafif bir serinlik bir iklim geçişi
Şehrin homurtusu gittikçe silinmekte
Yalnız cırcır böcekleri ve paylaşılmaya dünden razı yalnızlığım
Sabretsem belki de geçer

Baharım ilkbaharım kapıda
Elinde kır çiçekleri
Teninde karşı konulmaz tazelikte saten döşek
Su yürüyor dallarına ağaçların
Damarlarımda sıcacık kan
Bahar gelecek ilkbaharım kapıda
Bir tutsam ellerinden saatler duracak
Ellerin kır çiçekleri
Salkım salkım meyveye duracak
Ellerin gençliğin iksiri
Ruhumun zafer takına altın bir çelenk

Yazdı geceydi
İçeri buyur
Tüm rayihanla doldur içimi
Ellerin bir tırpan
Biç ruhumun ayrık otlarını
Yalnız çiçek kalsın gül kalsın ve fesleğen

Zifiri değildi
Akşam ertesi esmerliğinde
Ayın gümüş tende parıltısında
Kahve kokulu sohbet sıcaklığı
Ay çatlasın aşkın aynasında
Kımıl kımıl slov bir şarkıdır rüzgâr
Aşkın istilası çepeçevre hisar
Ruhumda aşk bedenimde aşk solumamda aşk
Met cezir dalga dalga ritminde kalbimin

Ne çok isterdim seninle terlemeyi
Aşkı diri tutmanın gayretinden artakalan

Elimi uzatsam
Çekip koynuma alsam
Gömüş tenli ırmağında sırılsıklam yıkansam
Ve işte sesi nefesi
Kulaklarımda ve tenimde esintisi bakir ilkbaharların
Saçlarında parmaklarım usul usul
Kızıl akşamları damıtmakta
Kor dudaklarında hoş bir sohbet telvelenmekte
Bir yudum sohbet bir ıslak buse
Bir buse ki bin yıl hüküm sürmekte

Bir seyyahım
Teninde gizil yerlerin merak
Nokta nokta her taraf gül bahçesi
Ellerim gül tomurcuklarında şehvet devşirmekte
Her dokunuşla kelebekler uçuşur
Dev uyanır derin uykusundan
Çıldıran atların toynakları kristal tozlar savurur
Fesleğen kokusudur topraktan dalga dalga yayılan

İki ruhun bitmeyen dansı
Toprak ve yağmur
Pervane ve ateş
Arzular mıdır aşkı çağıran
Aşk mıdır arzuyu doğuran
Tek yumurta ikiz kardeş

Yaz bitecek
Gece sancısında gündüzün
Yelken akrebi tavafta titiz ve seri
Mevsimleri hep ilkbaharlara ayarlasan
Karşı konulmaz tazelikte teninde saten döşekler sersen
Kendimde olma halimi bulsam orada çadırımı kuracağım
Dedin ama
Kim kendindedir ki bu sevda anaforunda
Aklı ziyan bir kadınım dersen takdir ederim
Saygıyla selamlarım Leyla kuralsızlaşırsa
Çün aşk akil insan harcı değil
Leyla aklın varoşunda ikamet etmekte
Abdal mecnun arsızlık arsasında

Günaha çağrı
Cehennem kapısından
Cenneti öngörmek bir nevi keramettir
Bilindik yollar çürütür ruhları
Bilinmeyen kır çiçekleri ile karşıla beni
Kanatlarını geceye sarkan kuşlarını
Tan vaktine hazırla
Ne olur
Gelinlik bohçana sar
Naftalin kokan sandığında sakla beni
İyi bakın bana
Sarın sarmalayın sizdeki beni
Kendimi size emanet ediyorum bugün
Bugün benimsin yarın benim hep benim
21/05/2024 İstanbul