Bugünler de unutulacak biliyorum.
Yine eskisi gibi bir çay içmenin nimet olduğu unutulacak...
Bugünler de geçecek biliyorum.
Yine nefretler hatırlanıp, birlik olmak neymiş unutulacak...
Bugünler de bitecek biliyorum!
Bir kahveyi yudumlamak neymiş, bir dost tebessümü neymiş unutulacak...
Benim bayramlarım eskide kaldı.
Büyümeye başladığım günden beri, bayramlarım olmadı hiç benim..
Ama öyle yaşça büyümek değildi bu.
Gönülce büyümekti, acıyla büyümekti..
Sevgi için yalvarmaya başladığım gün bitti benim bayramlarım.
Sevilmediğimi hissedip, tek başıma bırakıldığımda bitti.
Giderim ben bir gün;
Tüm gidişler gibi değil, hepten,tümden giderim.
Arkamda sadece bir kaç resim kalır.
Giderim ben bir gün;
Ne şapkamı ne pardesümü almadan.
Öyle bir anda,öyle alelade.
Ben senden yavaş yavaş gittim.
Gün gün eksildim ömründen!
Adım,adım uzaklaştım senden.
Gitmemek için sebepler buldum.
Gidersem dönmem diye!
Tutunmak için dallar aradım.
Ben senden yavaş yavaş gittim.
Gün gün eksildim ömründen!
Adım,adım uzaklaştım senden.
Gitmemek için sebepler buldum.
Gidersem dönmem diye!
Tutunmak için dallar aradım.
Dizlerde ki yaralar kapanıyor da dil’in açtığı yara kapanmıyor.
İnsan herşeye alışıyor da gönlünün kırgınlığına alışamıyor.
Ne garip insan bir gün en sevdiklerini bile unutuyor da canını acıtanları unutamıyor.
Çok uzun süre görmediğin birinin yüzünü unutabilirsin,
Ama sesleri unutamaz insan,
Beden toprak olur da ruh sonsuza kadar yaşar.
Güzel kadındım ben!
Her daim gülüşleri olan.
Küçücük umutlara sığınan, bir papatyaya anlam yükleyen…
Papatyalarımı aldılar, yerine kaktüsler ektiler!
Bilmediler ki kaktüsleri çok sevecek bir yüreğim vardı yine yıkamadılar.
Batan dikenlerin yerine kahkahalar patlattım inadına der gibi!
Gülümsememi unutmamak için direniyorum.
Hayat neydi' nasıldı?
İnsanlar neredeydi?
Bilmiyorum!!!
Hala gülümsemenin basit ama olağanüstülüğüne sığınmış bir şekilde bekliyorum.
Çektim elimi eteği herkesten!
Hiçbir şey yokmuş gibi yaşamak,
Her gün yeniden başlamak hayata.
Herkes bilmez bunun sancısını!
Canı çok yananların, hayata tutunuş çabalarını!
Kimisi deliliğe vurur acılarını,
Kimisi güzel kahkahalara,
Bugün kalan tek kanadımı da kırdılar.
Artık özgürce uçamayacağım göklerde...
Bugün olan son umudumu da aldılar benden.
Kimsesiz kalakaldım şu yabancı dünyada.
Göklerde özgürce salınamayacağım.
Denizin dalgalarıyla dans edemeyeceğim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!