Gün elif ananın kağnısı gibi yavaş ilerliyor sana ulaşmaya çabalarken tôkezliyorum ôzlemin ellerimi kanatıyor, güneş buluta girdi karardı dünyam gôzlerin bir çift inci yolumu aydınlatıyor, uyumak istiyorum düşlerime giriyorsun hayallerimin duvarlarını parçalayıp odama doluyorsun bir kapı aralanıyor kulpsuz sapsız hasretine doğru, yürüyorum yaklaştıkça kayboluyorsun.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta