Elem Söylemi 1- Ölü'm Kadar Soğuksun

Ey Güneş, Ne diye Okşamazsın tenimi?
Sen Yücelerin en yücesisin!
Umudun Nuru pınarı,
Yürekleri ısıtan, kül eden alevsin!

İmdi söylesene bana,
Nasıl da üşürsün umutsuzca?
Sen Yücelerin en yücesi neşemsin,
Şu mahlukların kindar nazarından Nasıl olur da ürkersin?

Doğduğum vakit doğardın yanımda,
Yaşamım nefesi dolaşırdı senin koynunda,
İmdi Kanımla kaplı kahve güzeli saçların,
Ama sen ölü'm kadar soğuksun kollarımda.

Nazarım arardı seni merakla,
Zayıf kollarım uzanırdı sana meyus bir çabayla,
Yeşil Denizlerle çevrili ovalar,
Bırakma Ölü'mü Ölü'nün hatrında,

Ben Ak saçlı bir melunum
Ardınsıra Ölüler evine doğmuşum.
Tek varlığım, tek evvelim sendin,
İmdi Varlığını sezemez olmuş kalbim.

Niyaz ederim gör beni!
Sözlerin kalacaklar yalnızca,
kifayetsiz birer nefes.
Kalbini aç da sev beni!
Eğer sevmezsen Rengi mefhum sen seç,
Şu bendimden ağır, çarşafların altına ser beni.