Ele Verseler Şiiri - Abbas Paksoy

Eğer, seni ele verseler,
Sevenler de, demir’i deler.
Sen olmazsan, ak yüzüm solar.
Sönük kalbimi, yakma yâr’im.

Sofiler saf’larına durdu.
Umutsuzlar, yolunu buldu.
Yanan kara bağrım, kül oldu.
Şu halimi, gel de gör yâr’im.

Yârine, kara haber salma,
Hırsını, can dostundan alma.
Gidip, elin aşk’ını çalma.
Aşk intizarı, alma yâr’im.

Bir gün gelir, sen de ölürsün,
Bunu, benden iyi bilirsin,
Mahşerde, yanıma gelirsin,
Hak selamını, verme yâr’im.

Paksoy’un, doğru olur işi.
Cehennem’de, gördüm ateşi.
Dünya’da yoktur, asla eşi.
Yolunu şaşan, gider yâr’im.