Elalım Şiiri - Hamiye Gül

Bir sabah yeliyle çıktın karşıma,
Gözlerim sende takılı kaldı.
Kalbimde bilmediğim hislerle,
Gönlüm gönlüne asılı kaldı.

Yağmur altında sırılsıklamdım,
Gidemedim ayağım orada kaldı,
Açtın şemsiyeyi yoluna gittin,
Ben sağanaklar altında kaldım.

Sol yanım kuş gibi çırpınırken,
Aklımda ela, bal gözlerin kaldı.
Ama insaf olmaz böyle dedim,
Dön geri ardından baka kaldım.

Ağaçların ićinden yürüyordum,
Paçalarıma kadar çamurda kaldım.
Bir de ağacın altında ne göreyim,
Şemsiye açmış sana baka kaldım.

Bilemezdim yağmurda sığınacak,
İkimiz için bir korunacak yer arardın.
Oysaki ben seni çekip gitti buradan,
Yetişmesi gereken yer var sandım.

Aynı damlaların altındaydık ikimiz,
Aynı gök kuşağına dalıp kaldım.
Hiç böyle güzel ela göz görmedim,
Uzun,sarı kirpiğine sarılıp kaldım.

Konuşmadık bir an bile seninle,
Ama sevgiye dair çok şey vardı.
Tam otuz dört yıl geçti üzerinden,
Adın kalbimin içinde elalım kaldı.