Ela Uzun Şiirleri - Şair Ela Uzun

Gözyaşı düşmez de içine akarmış insanın
Severmiş te dünyaları serse de önüne yetmezmiş sevilene
Ağzınla kuş tutsan bile yetmez ya bazen
İşte o nokta da bitirir insan içinde herşeyi
Teşekkür eder yarine gider hayatından
Geçmişe isyan bugüne teşekkür geleceğe Umut ederek...

Döküldü yapraklar
Böyle usul usul
rüzgarda yoktu halbuki
Son nefesini verdi toprak
ve öldü ağaç

Yarin selamı geldi rüzgar ile birlikte
Uçuşan perde arkasında
Savruldu yine duygular
kalbimde dört bir yana
Kokusu memleket kokusu
buram buram içimi sizlatan...

dalga kıranlari olmayan deniz gibiyim
girdiği yer ile çıktığı yer arasında uçurum olur insanların
yüzmeyi ne kadar bildiğin önemli değil duyguların yüzmeye ihtiyacı yok ki kaybolmaya yüz tutmuştur her biri
gülümsemeye çalışan arafta kalmış kış güneşi gibi
insan gölgeleri arasında bir ışık beklediğim
adımları sayatak tutturuyoruz melodiyi

kareli kağıtlar arası sevdalar biriktirdim ben
ıslak taşlardaki yosun misaliyim bugün
insanların hayatlarına yön veren
klavyenin taşları eksik sanki
kelimeleri anlamsızlaştırıyor yazdıkça
sen

dumanıyla birlikte tüttürdü yine
Yüreğime kalkan son vapur
Düdüğünü
Sesini seyre daldı yalnız baykuş
Boğaza karşı
Denizdi

Önce gözlerin geldi aklıma
Evet
Evet özledim ben seni
Şaşılacak şey halbuki
Benim gibiler özlemez derdin hep
Ama bak

Sulamak isterdim gözyaşlarım ile
kurumaya yüz tutmuş kalbini
Sevgi yeşertmek isterdim dört bir yanında
Ve sana

bir şiir mısrasında ansızın gelirsin aklıma
sonra bir şarkı çalar sessizlik icinde
bir kumru konar pencere kenarına
yalnızlığımi hatırlatırcasina
o da yalnız
kumru eşi öldükten sonra fazla dayan

Evde kalmış kızların hazır çeyiz sandığı gibi yaşamak
Hazır kullanilmayi bekliyor nice zamandır
Küflenmiş sararmaya yüz tutmuş hayaller
Açılacağı büyük günü bekliyor çaresizce ...