El Kiri Şiiri - Abbas Paksoy

El Kiri
Parçanı, alamadım dünya.
Perişan halimi, gördünya.
Parayla, gözümü ördünya.
Beni de kandırıyon, dünya.

Paraya, el kiri, diyorlar.
Neden paraya, gidiyorlar.
Paralıya, adam diyorlar.
Bana da, bol para ver dünya.

Çıkıp kükrerse, itin biri.
Teslim alır, paranın şer’i.
Sana döktürür, ecel teri.
İti bey eder, yalan dünya.

İlim dururken, para arar.
İnsan öldürüp, devlet kurar.
Kanlı kokar, tertemiz sular.
Bütün pislik, sendedir dünya.

İnsanlar, ne için yaşarlar.
Parayla, bir çağmı aşarlar.
Ölüm yakın, niye coşarlar.
İnsandan parayı, al dünya.

Yaşamış, ne ağlık, ne beylik.
Dünya, dibin kara bir delik.
Sana, nice milletler gelik.
Söyle, hangisi kaldı dünya.

Allah gösterir, doğru yolu.
Hiç tanımaz, parayı pulu.
Hey bire, paranın piç kulu,
Seni de alır, yalan dünya.

Akıl vardır, bir nizam vardır.
Ahiret’te, bir mizan vardır.
Gayrı, para coşkusunu durdur.
Ölürken, para vermez, dünya.

Paksoy’um, paradan uzak ol.
O zaman, rahmetin olur bol.
Yanaklarında açar, al gül.
Gülle, Hak’ka gönderir dünya.