El Beni Bilir Şiiri - Yavuz Aydın

El Beni Bilir

İnsan doğdum insan gibi yaşarım,
Cemiyet içinde, el beni bilir,
Özüm bir sözüm bir budur başarım,
Vicdanım erinçtir, hal beni bilir,

Sadık kaldım ana, baba andıma,
Basireti yoldaş, tuttum kendime,
Rızkım helalinden koştum bendime,
Lokmamı böldüğüm, kul beni bilir,

Aslım neslim belli, topraktan köküm,
Kervanım hak yolu, imandır yüküm,
Attığım adımda, inancım hakim,
Ömrü yürüdüğüm, yol beni bilir,

Yalana riyaya, sırtımı döndüm,
Nefsimin arzını, sabırla yundum,
Yazında terledim kışında dondum,
Giyip kuşandığım, çul beni bilir,

Doğruya çözülür, dilimin bağı,
Aynı demde sardı zaman yumağı,
Dalına tutturdum, düşen yaprağı,
Öpüp kokladığım, gül beni bilir,

Yavuz derki Şevke kıstım sesimi,
Şaibesiz kurdum, umut süsümü,
Behre boş koymadı yoksul tasımı,
Dilimdeki şükür, bol beni bilir.....Yavuz AYDIN

05. 01. 2012: SARIKAMIŞ