El Şiiri - Bay Post

Küçük gördün,
Irak oldu gönlün.
Zan altında kaldın,
Irmak aktıkça ağladın.
Neşe için ömrümde,
Israrsız olamadım, istemsizce.
Çare verdirmeyen muallime,
Ok satılmaz kör ebeye.
Kandan candan ve camdan...
Serseri hayatın baharı,
Evsiz insanın tek yuvasıydı,
Ve kalbinin tek odağı.
İtirazlara göğüs gere gere,
Yalnızlığa mahkum ola ola,
Oldum, deli aşktan çocuktan.
Rab ne dilemiş ise,
Ura diye daldı işte,
Mabedim, yıkıldı gitti işte.
Sessiz karanlığın içinden,
Evsiz çöpçüden,
Neşe için çabalar.
Baba olduğu yılları hatırlar.
İstemsiz bir kaç yaş döker,
Lime lime edilmikten beter.
Merhaba sevgisiz günler,
Elveda sebepsiz güzel.
Sen benden ayrı iken,
El ben oldum işte,
Nasılsa, oldum tek günde.
Dert mert dediğin,
El olmakmış mesele.
Benden sana olmaz kötülük,
Evlat olsa sevilmez,boynu bükük.
Neşe içindi o kürk.
Hatır olmadıkça neye yarar,
Aşık olmak kalpten yakar,
Tadı bal, ırmak gibi akar.
Isınmadık gönüllere karşı,
Rahmandan güç ister.
Laçka olmuş hayata karşı,
Aşkını korumak ister.
Rahman vermedikçe,
Istırap olur istemsizce,
Mabedin en köşesinde,
Habersiz oturur öylesine.
Ecdadından hatırla,
Rahmanın yardımını,
Gördün mü? lapa lapa,
Eridi mi bir anda?
Cehennem çemberine girmek,
El olmakmış bu hayata.
Sakin kalmanın yararını,
Evsiz kalınca anlarsın.
Neşe içinde kalmanın güzelliğini,
İstediğinde, baka kalırsın.
Serhat olduğun bu kalpte,
Terhis alırsın sevimli harpte,
El gözükürsün en güzel yerinde.
Mabedin önünde biri belirir,
Eski kafası öne eğilir.
Sen bilmezsin niçin geldiğini,
El olmadan sevilmediğini,
Neşeyle evlendiğini.
Demin oldu dersin istemsizce,
El olmadan iki dakika önce.
Sensiz karanlık, küskün günler, aylar,
Elveda dediğin saatler, dakikalar,
Vakit çalan kötü rüyalar.
İnan validen dedi diye,
Yar demedim sana,
O istemedi diye,
Rab diledi sanma.
Umutsuz kalma,
Merhaba der girer hayatına,
Define bulmuşçasına karşında,
Elleri titrer.
Laçka şaşkınlığı baka kalır da,
İstemsizce bakar ardına.
Cefalı bir kul işte anlarsın ya,
Elinde bir boşluk, çalışır doldurmaya.
Sensiz kalmış neden bilinmez!
İnan istesen belirtemez.
Ne dediğini bilmez,
Eğlence istemez.
Baki dediğin nedir ki?
İstenmeyen tüy olsa gerek.
Rab ismi ama,
Gavur bilmese gerek.
Üzgün dağlardan akan sevdiceğim,
Nesil sevgisiz bireylerin elinde,
Ben kurtarırım belki seni,
Umut ışığı olurum belki.
Leylekler bile sevinmiyor,
Uşaklar yardım etmiyor,
Şaşkın bakışlar üzerimde eksilmiyor,
Umutsuz vakalar kapıda, bitmiyor.
Rab gösterir merhametini,
Ufukta belirtir güneşini,
Zaanatkar süslendirir şiirini.
El mi olmuş? Bu ne acı?
Leylim de büyük sancı,
Berat etse günahtan hacı,
Edemez ki sevgisiz bir gün harcı,
Ta ki şimdiye dek sürer acı.