Eksik Sevda Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Kızıl karanfillerin ardından yürüdüm,
Sessiz bir yokuşta sesimi aradım.
Zihnimin en kuytusunda kırık camlar,
Aşk, bazen cam kırığı bazen dua.

Gecenin tokmağını düşürdüm sokağa,
Baykuşlarla konuştum, yıldızlarla sustum.
Gönül dedim, sonra sustum.
Sessizlik bir halı gibi serildi üzerime.

İğneyle diktiğim yıldızlardan
Bir tespihe çevirdim umutlarımı.
Gözyaşım yağmur, karanfiller suskun.
Çizgiler yoktu artık yollarımda.

Ey Gönül , ellerimi tutma artık,
Tutulacak yer bırakmadı zaman.
Gam kadehi boşalsa da Her şiir,
eksik bir sevda kaldı bende.