Eksik Şiiri - Tuğba Yazıcı

Bulamadım...
Döndüm ama bulamadım.
Yürüdüm, koştum, ağladım
Bulamadım.
Çaldım o kapıyı,
Çocukluğumun satıldığı yer.
Yere yakın, karanlık, dev ağaçlar...
Küçük ayakkabılar...
Duvara asılı salıncak,
Şekerin içindeki karıncalar,
Anneler gününe alınmış kuru kırmızı yapraklı gül.
Eski, yıpranmış kanepenin altındaki bayramlıklarım.
Bulamadım tanrım.
Kaç kuruştu çocukluğum?
Kaç abur çubuk poşeti ederdi mutluluğum?
Bulamadım ...
Yıllar yılların içine sığdı,
Devirdi geçti...
Ben bi eve sığamadım
Devrildim.
Çocukluğumla beraber uyudum bu gece.
O başını yastığa koydu,
Ben koyamadım.
Tanrım...
Boş odalarda yankılanır sessiz çığlıklarım
Bir yer yatağı eder mi mutluluk ya da kuzulu fermuarlı pijamalar ?
Tanrım, nereye satıldı çocukluğum.
Adres verin ben bulamadım.

Anlayamadım
Kafam mı dolu, geç mi oldu
Anlatılmadı da mı anlamadık?
Tanrım
Söyler misin neyi eksik kıldık?
Kedilerin kuyruğundan tutup çektiğim için mi kızdın ?
Çaldığımız sakızlar mı ?
Anlayamadım.
Elma şekeriyle koşturduğumuz sokaklar,
Toprağın altında ki ölü kurbağa,
Anlamıyorum tanrım !
Elma veren amca nerdesin ?
Kulaklarından taşıdığımız mavi ve sarı oyuncak tavşanlarımız...
Yok oldu tanrım.
Ama anladım.
Galiba buldum da.
Bana çocukluğumu geri ver tanrım...